De laatste blogpost.

Na een week niet te bloggen, denk ik dat het niet meer dan gewenst is dat ik eerst en vooral mijn excuses daarvoor aanbied. Het spijt me dat ik niet geblogd heb. 

Anderzijds heb ik de afgelopen week veel nagedacht. Over de blog, over mijn dieet, over mijn keuzes en over de woorden die ik gebruikt heb. Ik kan één ding vrij zeker zeggen: Dit is mijn laatste blogpost voor La Persistenza. Het is bijna ironisch, dat het doorzettingsvermogen de titel is van de blog, maar ik niet tot het einde heb door gedaan. 

En het is precies dat waar ik het over wil hebben: Het einde. Maar ik ga beginnen met het begin. 

Dag 1, D-Day. Toen ik besefte dat vandaag de dag was dat ik daadwerkelijk moest starten, zakte me de moed al in de schoenen. Ik kan nu niet meer terug, ik heb er een te groot spektakel rond gemaakt dat ik op dieet ga, dus als ik nu niets doe, it's social suicide.

En dus ging ik op de weegschaal staan voor de pijnlijke waarheid onder ogen te komen.

Dit waren mijn eerste woorden, dag 1. En wauw, het was ook wel social suicide om het te laten mislukken. Onder vrienden eten was altijd bekeken worden van 'eet ze wel goed?'. Maar eveneens de knipoog met 'voor ne keer mag het'. 

De eerste weken waren ook schitterend. Ik denk dat ik zelden zoveel power ervaren heb om een doel te bereiken. Ik ben er in gevlogen de eerste dag, wauw. 

Tonight

We are young

So let's set the world on fire

We can burn brighter

than the sun.

Ik heb van alles gedacht de afgelopen dagen. Ik ben begonnen met een gezonde spirit, ik ben na enkele weken vrij ongezond/radicaal gaan kijken naar voeding. Ik heb veel afgezworen en evenveel innerlijke regels gemaakt als dat er calorieën in een bakje frieten zitten. Ik heb gepanikeerd bij een stuk chocolade, en soms gedacht 'waarom doe ik dit?'. Ik heb me veel schuldig gevoeld. Ik heb ooit 20 minuten in de winkel voor het rek met ontbijtgranen gestaan. Twintig eeuwigdurende minuten. Ik ben veel besluiteloos geweest.

Er is het moment geweest dat ik voor vermageringspillen gestaan heb, om het hele proces nog sneller te doen gaan. Ik ben radicaal geweest. Ik heb soms obsessief gedaan. Ik heb mezelf vervloekt dat ik zo zwaar geworden ben. Ik heb me soms ook heel erg eenzaam gevoeld. Maar dat durfde ik niet te schrijven toen, omdat ik positief positief positief wilde zijn. Ik heb me soms afgevraagd of het niet beter was helemaal niets te ondernemen. En dat is misschien niet altijd eerlijk geweest, dat ik het nu pas schrijf. Maar bloggen is jezelf blootgeven, en ik denk dat ik een mooie kant vooral toegelicht heb. 

Anderzijds ga ik verder met het toelichten van die positieve kant. Ik wil met een positieve noot eindigen en niet met "fak, ik ben het zo schijtebeu'. Nee. Positief.

Ik ga alle redenen opsommen waarom deze blog en mijn 'reis' fantastisch is geweest. 

Ik ben inmiddels een dikke acht kilo afgevallen. Verdient dat geen pluim? Het is niet de voorziene 20 kilo, maar acht kilo, dat is veel. Neem het van mij aan! Ik ga niet stoppen.

Ik waardeer alles meer. Het klinkt misschien gek, maar ik ben anders gaan kijken naar het leven, mijn leven voornamelijk. Ik wil het écht de moeite waard maken. Ik besef dat ik maar een beperkte tijd heb om van alles te volbrengen, dat ik op een dag er niet meer zal zijn. En ik wil iets nalaten. Ik wil van mijn leven een dankbaar leven maken, een waarvan ik kan zeggen 'ik ben trots geweest op elke dag die ik de moeite waard heb gemaakt'. En dat bestaat er uit in mensen te motiveren, mezelf te motiveren, iets achterlaten van 'het kan'. Ik wil mijn positieve woorden de wereld insturen (ik ben aan het denken aan een nieuw blogconcept inmiddels). Ik zet me meer in voor goede doelen, omdat de zon meer geschenen heeft in de afgelopen maanden, dan in al mijn hele leven te samen. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb het héél erg moeilijk gehad met momenten. Maar ik ben heel veel dingen gezien en gemerkt. Ik heb heel veel dankbaarheid mogen ervaren. Ikzelf die dankbaar ben, maar ook anderen die dankbaar zijn. Ik heb de tijd kunnen stilzetten de afgelopen maanden. Ik heb misschien te weinig mijn bedenkingen meegegeven. Maar ik zet me in voor goede doelen (zoals voor MS, de holebi-gemeenschap, ik ga mijn organen doneren (als ik dood ben)). Ik waardeer de kleine dingen. 

Ik heb heel erg veel tijd voor mezelf gehad. Mensen krijgen niet vaak de kans om echt te reflecteren over hun leven, over zichzelf. Ik heb die kans wel gehad. En ik dacht niet dat ik zo geraakt zou zijn door hoe ik de afgelopen maanden ervaren heb, om te kunnen groeien tot beter mens. En niet per sé beter mens, want ik ben een goed mens. Maar het is het kunnen waard maken van je leven, dat er voor mij toedeed. 

Ik heb een sportabonnement. Holy cow, ik heb een fitnessabonnement gekocht. Heb jij er een? Ik heb het nooit gehad. Ik heb al vele uren in de fitness doorgebracht. En dat zou ik nooit eerder gedaan hebben. Ik heb nieuwe dingen geprobeerd! En dat abonnement is nog geldig tot juli, dus ik kan nog lang doordoen!

Ik heb iemand ontmoet die me elke dag kan doen lachen. Iemand die ik graag zie en waar ik me veilig bij voel. Ik heb denk ik eindelijk, de stap kunnen zetten mezelf open te stellen voor iemand. En dat is enorm moeilijk, jezelf kwetsbaar opstellen. Maar ik heb het gedaan. En ik ben er zo gelukkig om, dat ik het eindelijk heb kunnen doen. Ik voel me fysiek gemakkelijk bij iemand, en dat terwijl ik me altijd voor mijn lichaam geschaamd heb. 

Ik ben voor mezelf beginnen zorgen. Ik heb heel lang gedacht dat het niet maakte hoe ik eruit zag, omdat ik door mijn gewicht niet onder de categorie 'mooi en aantrekkelijk' val. Ik heb een haatrelatie met mezelf achter de rug. Ik sta lang voor de spiegel nu. Ik ben bezig met mijn uiterlijk, ik steek moeite in mezelf om goed voor de dag te komen. En ook al weeg ik nog te veel, ik voel me heel anders erdoor. Het klinkt vreselijk cliché bedenk ik me wel.

Ik heb geleerd dat iedereen zijn lichaam te weinig liefheeft. Zonder uitzondering. Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die zichzelf neemt zoals hij is. 'Mijn neus, mijn flaporen, mijn hangbuik, mijn kuiten, lelijke tenen, scheve mond, kromme tanden, lelijke navel, vieze handen,...' Niemand heeft mij kunnen zeggen dat hij van zichzelf houdt zoals hij is. Dat doet pijn. Er is een schoonheidsideaal zodanig opgedrongen dat het nu onmogelijk is jezelf te waarderen voor wie je bent. Ik zal een voorbeeld stellen. Doe dit voor jezelf, soms je mooie dingen op. 

• Ik hou van mijn ogen. Ik vind ze prachtig, groen en blauw met wat grijs. 
• Ik hou van mijn haar. Het valt altijd verkeerd en het ligt nooit goed. En dat is fantastisch! 
• Ik heb littekens door operaties,waardoor mijn navel echt lelijk is gegroeid. Maar ik zou nooit een rechte navel willen hebben, omdat deze navel mij tot mij maakt. Ik hou echt van mijn kromme navel. 
• Ik hou van mijn handen. Hoewel mijn vingers soms op worstjes lijken, zijn mijn handen superonhandig. Ze laten alles vallen, waardoor mensen beginnen te lachen. Alleen daarom zou ik nooit van handen willen veranderen. 
• Ik heb pas te horen gekregen dat ik de ideale benen heb om een kleedje te dragen. Ik heb mooie benen!
• Ik heb een mooie linkerarm, ik heb er zelfs een tatoeage op laten zetten. Zo mooi vind ik mijn arm!
• Ik heb heupen die een jeansbroek perfect doen uitkomen. Ik spreek me niet uit over mijn buik of poep, maar mijn heupen zijn fantastisch. I mean, yeah! 

Kan ik oprecht zeggen dat ik van mezelf hou? Nee. Maar ik ga stoppen met mijn lelijkere kantjes te haten, en meer te houden van de lichaamsdelen die ik wel mooi vind. Uiteindelijk zal ik heel anders naar mezelf gaan kijken!

 

Ik ben een doorzetter. Op mijn eigen, rebelse manier dan. Ik weet dat ik er wel ga geraken. Het gaat gewoon niet voor vandaag zijn. En dat is niet erg. 

 

En daarom kom ik bij het einde. Het einde dat geen einde is, maar eigenlijk de aanloop voor het vervolg. Mijn blog eindigt hier. Mijn reis met jullie stopt hier. Maar mijn gezonde levensstijl is nog maar net begonnen, en eindigt niet. 

En ik kan maar met enkele woorden afsluiten. 

Vanuit het diepste, eerlijkste deel in mij.

Dank je.

Dag 129

Ontbijt

• een ei en een eiwit
• serranoham

Deze ochtend ben ik gestart met een ei en serranoham. Serranoham (is zoals de meeste gedroogde hammen) beter dan spek alvast. Het is nog altijd niet het ideale, magere schelletje hesp, maar het is beter. Ik heb de foto rechtstreeks in de pan genomen, wat eigenlijk niet zo schoon is als ik verwacht had. Maar ja, ik heb dan ook geen spiegelreflex camera :D

Middageten 

Er was nog spaghetti over van gisteren, dus heb ik nog een bordje opgewarmd. Wat ik vaak doe als ik de dag nadien spaghetti eet, is er wat tomatenketchup onder mengen. Ik weet niet of ik de enige ben die dat doet, wij doen dat alvast in ons gezin. En als je het nog nooit gedaan hebt, zeker proberen!

 

Fitness 

Ik ben vandaag naar de fitness gegaan. Ik ben gestart met cardiotoestellen, wat al uitputtend was omdat ik eigenlijk geen conditie aan het opbouwen ben doordat ik zo onregelmatig ga. Maar na een half uur cardio, heb ik de virtuele les van Abs Attack gedaan. Oh god, my abs hurt. En het was een nieuwe les, dus met nieuwe oefeningen. Zwaarder, vind ik persoonlijk. Maar we hebben wel met de fitnessgroep gezegd om eens een nieuwe virtuele les te proberen. 

Avondeten 

Ik was uitgehongerd na de fitness, ik kon wel een paard op! 

In plaats daarvan heb ik een Ardeense oester gebakken, en ook champignons gebakken. Onder de champignons heb ik wat room gedaan & een bouillonblokje. Direct saus. Ik denk dat ik een soeplepel of vier room heb gebruikt.

Dan heb ik ook nog noedels gekookt. Er was geen rijst, en ik wou niet tweemaal pasta op een dag.

Motivatie 

Ik ben vandaag iets tegen gekomen op internet waarvan ik eigenlijk geschrokken ben: namelijk dit artikel. Het gaat over ons verknipt ideaalbeeld. En toch proberen we er telkens opnieuw weer aan te voldoen. Ikzelf ook hoor. Ik probeer het namelijk elke dag opnieuw, om te geraken tot een slankere ik. Die niet per se een gelukkigere ik zou zijn.

Waarom noem ik dat dan een motivatie? Het is eigenlijk meer een geruststelling. Ik moet niet voldoen aan de normen van het ideale schoonheidsbeeld, want dat is fucked up vaak. En als ik heel even eerlijk moet zijn, ik weet niet welk beeld het ideaalbeeld is meer. Ik weet niet meer wat 'de norm' is.

Dag 128

Ontbijt 

• brood
• kipwit
• chocolade

Deze ochtend heb ik boterhammetjes met kipwit gegeten & er een stukje zwarte chocola bij gegeten. Volgens de Harry Potter boeken helpt chocolade om gelukkig te worden, en volgens onderzoek ook. En onderzoek kan je niet tegenspreken (ondanks het feit dat ik gisteren in mijn blogpost heel negatief ben geweest over het onderzoek naar voeding).

Middageten 

Ik heb geen foto kunnen maken, maar ik heb een kleine kebab gegeten met cocktailsaus, met extra groentjes. Het was omdat ik niet tijdig thuis zou geraken om iets te eten, ik had iets nodig met groenten, iets wat goedkoop was, en ik wou geen broodje met beleg. Wat ik van Weight Watchers nog weet, is dat een kleine kebab vaak beter is dan een broodje smos. Dat omdat bij smos ook saus, beleg en zwaar brood gebruikt wordt. 

Turks brood daarentegen is lichter, het vlees is gegrild waardoor het vet eraf is kunnen druppen. Nu ja. Af en toe mag dat eens hé. 

Avondeten 

SPAGHETTI!

Ik dacht gisteren nog hoeveel zin ik had in spaghetti, en hoe goed dat zou smaken. En vanavond kwam ik thuis en had mama spaghetti gemaakt, een goeie bolognese saus. Heerlijk!

Motivatie van de dag... 

Ik heb voor deze afbeelding gekozen, omdat ik hem niet altijd correct vind. Ik vind niet dat ik 'faal tot ik slaag'. Ik denk dat ik win zolang ik niet opgeef. En dat doe ik elke dag opnieuw. Ik ben een winnaar, elke dag opnieuw. Uiteindelijk is deelnemen ook belangrijker dan winnen. Wat weer op niks slaat...

Dag 127

 Ik breng meer kleur in uw dag en voeding! 

Ontbijt

• magere yoghurt met kersen
• 20 gram havermout

We beginnen met een roze-paars ontbijt, iets wat niet smakelijk lijkt, omdat het niet direct een natuurlijke kleur is. Maar havermout met yoghurt ziet er nooit smakelijk uit. 

 

Tussendoor 
Een peer! 

Middageten 

• slamengeling
• oranje paprika
• amandelen
• mozzarella
• tomaat
• komkommer
• gerookte zalm

Een heerlijke salade met veel groentjes, zo zien we het graag! En zo eten we het ook graag. Of ik eet het zo graag. Ik heb geen dressing of olie gebruikt, dat vind ik in principe nog niet zo nodig (tenzij het een sla is van enkel sla-tomaat-komkommer). Maar deze veelzijdige salade, bevat voldoende smaken zodat ik er geen moest toevoegen.

 

 

 

De oranje paprika was enorm zoet, de mozzarella is zacht, de noten zijn hartelijk & de zalm is zout. Alle smaken zijn dus aanwezig in 1 salade. 

 

Kijk trouwens ook naar dit kleurenpalet! Het was waarschijnlijk mooier als het op een bord lag, maar aangezien het in een kommetje lag, zie je niet alles goed uitkomen. Maar je hebt het zalmroze, knaloranje, rood, groen, wit, bruin, al die kleuren! En nee, ik ben niet stoned.

 

Tussendoortje 

NECTARINE, lekker sappig (en helaas geplet in mijn tas :-/ )

 

Avondeten 

• kipchipolata
• aardappelen
• worteltjes en erwtjes
• tomatenketchup

Boerenkost! Dat is het juiste woord voor deze maaltijd, en het heeft nog echt gesmaakt ook. Ik probeer vaak 'lichter' te eten, want al bij al is aardappelen met worst & erwtjes een 'zware' maaltijd, een heel vullende maaltijd ook wel! Maar met dit eten is er niets mis. Ik heb in mijn blog/mijn 17 weken die ik al bezig ben denk ik soms vrij radicaal gesproken over eten, maar opnieuw: ik ben milder geworden in alles.

Motivatie 

Motivatie van de dag is een krantenartikel! BMI is achterhaald, je moet de buikomtrek bekijken om te zien of je gezond bent. Hier lees je het krantenartikel. Waarom is dit goed nieuws? Is het wel goed nieuws? 

Ik wil hiermee aanduiden dat de wereld rond voeding/gezondheid/calorieën/BMI/... continu veranderd. Het ene moment mag je wel koolhydraten eten, het andere moment absoluut niet. Het ene onderzoek wijst uit dat je geen fruit mag eten, terwijl het andere zegt dat je best zoveel mogelijk fruit eet. 

 

Het is een afwisselende studie die telkens nieuwe dingen boven brengt. Kijk bijvoorbeeld naar de voedseldriehoek, die ineens een zandloper werd. 

 

Wat heel veel meespeelt in deze onderzoeken, is helaas de sponsor van het onderzoek. Economie, politiek en onderzoek zijn een lelijke cluster die veel uitslagen beïnvloed. Zo heeft Kellogg's (altijd opnieuw dat verdomde granenbedrijf) genoeg geld neergeteld om op Special K de stempel 'gezond' te krijgen. 
 

Mijn buikomtrek is trouwens te veel, ik zou nog een 15 centimeter op mijn buik moeten verliezen (volgens dit nieuwe onderzoek) om gezond te zijn. Mijn probleem is echter altijd geweest dat mijn buik het laatste is wat afvalt. 

Daarbij kwam dan ook in het nieuws dat de voedselpiramide compleet verouderd is. 

Als het puntje bij paaltje komt, dan ben ik niet te zwaar. Ik ben gewoon 20 centimeter te klein. 

Als echte conclusie maak ik hieruit op dat luisteren naar je lichaam het belangrijkste is en blijft.

Nog 3 weken!

Nog drie weken te gaan en nog 1,2 kilo te verliezen. 

Gaan we dat kunnen? 

JA!

Hoe gaan we dat doen? Vol enthousiasme uiteraard. Het zijn nog drie weken, dat is niks! En het is soms fantastisch wat er in drie weken nog kan gebeuren. 

In principe moet ik 400 gram per week verliezen, dus dit moet/kan/zal slagen. Hoewel ik het heel erg moeilijk vind, en er veel verleidingen zijn. 

Maar om het paniekerige van 'oh god, dat gaat nooit lukken' te combineren met 'LET'S DO THIS!' heb ik een liedje:

In de plooi van Bart Peeters! 

 

En je bent in de waan
Had ik dit of dat maar zus of zo gedaan
Dan had het leven er heel anders uitgezien
En een beetje levenslustiger misschien

Tot je op een mooie dag
Bij jezelf denkt iedereen mag
Op zijn stomme kop gaan staan
Ze kunnen mij niks maken

En plots valt alles in de plooi
En lijkt het leven mooi en zelfs bijzonder
Plots valt alles op z'n plaats
Draait niks nog tegendraads
Het is een wonder

En alles zal ook wel in de plooi vallen. Daar ben ik van overtuigd!

 

Dag 126

Ontbijt 

• wrap
• één ei en één eiwit
• 50 gram kipfilet

Ik ben in stijl gestart vandaag, wauw. Ik heb een eitje gebakken, met wat kipblokjes. En dat tussen een wrap. Wauwie. Zondagen ga ik misschien behouden om specialer te ontbijten. Misschien is dat een plan. Gewoon door de week ontbijten (zoals muesli, yoghurt, brood,...) en iets speciaal op zondag. Ik moet één dag hebben alleszins dat ik mezelf wat permitteer bij het ontbijt. 

Middageten 

Vandaag heb ik de rest opgegeten van de wok die ik vrijdag gemaakt had. Ik had nog noedels, paprika & kip over met sojascheuten. Ik heb het gewoon maar in de microgolfoven moeten steken. #LazySunday

 

Avondeten 

Ik wilde eerst pasta maken. Maar toen bedacht ik mij: Oei, misschien ook niet. Daarenboven heb ik vandaag voor de derde keer kip gegeten! Dat is veel, ik denk daar nu pas over na. Deze ochtend was het gelukkig maar een beetje, en deze middag was het de rest van vrijdag. Maar deze avond voor een derde keer kip, ik had er echt niet bij nagedacht! 

Ik heb alvast geen pasta er bij gemaakt. Enkel kip & groentjes. Ik had champignons, ui, paprika & sojascheuten gewokt op een hoog vuur. Op die manier bleven de groenten vast & knapperig. 

De kip heb ik met wat limoen erna gebakken in dezelfde wok. Fris. Maar drie keer kip. Ik kan er echt niet van over dat ik het niet gemerkt heb door de dag zelf... O.o Misschien laat mijn geheugen me in de steek... En begin ik oud te worden. Ik heb alvast al grijze haren. 

 

Motivatie 

Ik voel me stom over het kip-incident. Dat klinkt misschien nog stommer. Maar alles valt te relativeren. En als er iets is wat me telkens al vooruit heeft geholpen, dan is het humor! 

Dag 125

Ontbijt 

• yoghurt met aardbeien
• muesli met gedroogd fruit

Ik weet dat ik in de eerste weken van mijn challenge veel heb gedaan, en veel gevarieerd. Ik heb hierin verschillende favorieten ontdekt. Het zijn die favorieten die ik nu veelvuldig gebruik, met (hopelijk) nog steeds de juiste variatie. 

Deze ochtend was het een potje magere yoghurt met aardbeien & muesli met gedroogd fruit. 

Fuck Russia 

Ook gekend als: Eet een peer meer! Ik eet alvast meer peren dit seizoen. Ik ga trouwens meer van eigen kweek eten (wat niet wil zeggen dat ik een wietplantage begonnen ben). Maar ik vind het erg voor de Belgische fruit- en groenteboeren dat hun oogst dit jaar tot doel heeft te rotten. Want dat gaat gebeuren met een groot deel van de groenten en het fruit. Het gaat gewoon rotten, omdat het te veel is om te plukken en te verkopen, omdat er iemand (lees: Poetin) het nodig vond te boycotten.

Bij deze doe ik een warme oproep aan iedereen om meer peren te eten. Waarom? Daarom. De 'schade' zal er sowieso zijn, maar elke verkochte peer is een goeie peer in't gezicht van Rusland. 

 

Middageten 

Weeral Caesar met zijn salade, ditmaal van de Lidl. Helemaal onderin het bakje (dat had ik niet gezien), liggen ook krieltjes. Op die manier was het wel een grote salade. Krieltjes, croutons, kip, kaas, ei, wortel, sla,... Wauw! Wel de ideale maaltijdsalade. En nog steeds beter om 100 calorieën binnen te krijgen van een maaltijdsalade, dan 100 calorieën binnen te krijgen van frieten. Maar ik denk dat dat intussen ook wel duidelijk is hé?

Zonder enige vorm van reclame: Daarom is Weight Watchers beter dan calorieën tellen. Omdat Weight Watchers rekening houdt tussen het verschil van een appel & een koek. Al zouden de calorieën hetzelfde zijn, de punten die er aan toegekend worden zijn anders. GO WEIGHT WATCHERS ! 

Tussendoortje deel II. 

Ik heb ook een sappige nectarine gegeten. Ze beginnen wel uit het seizoen te geraken, de lekkerste zijn inmiddels al geweest (begin juli & in augustus zijn ze het beste!). Maar nog steeds lekker & verfrissend. 

Avondeten 

Vergeef mijn luiheid! 

Ik ben moe, ik heb hard gewerkt, ik ben pas laat thuisgekomen. Ik heb een maaltijd uit blik gegeten. Italiaanse schotel van Zwan. Immens ongezond, kwestie dat het nepsaus is met neptomaten & nepbouletten van nepvlees. Comfortfood na een zware dag op het werk. Wel de perfecte nepmaaltijd.

Motivatie! 

Zoals Alice het zegt. Ik weet wat ik moet doen, maar het volgen is iets anders. Ik denk dat het oké is, om niet altijd je eigen advies te volgen. Niet omdat ik ervan hou te 'zondigen', maar omdat er ademruimte moet zijn. En dat zie ik ook steeds meer in. In het begin was ik zo strikt in alles... Nu niet meer. Nu laat ik iets meer los, maar op een beheerste manier. 

Daarom is het zo belangrijk geweest dat ik volhield. Ik denk dat sommigen onder jullie misschien denken dat ik gek geworden ben, of doorgedraaid ben. Misschien valt zelfs de term 'obsessief'. Maar dit is een proces voor mij geweest. En dat is heel erg goed geweest!

Dag 124

Ontbijt 

Yoghurt. Zoals ik gisteren zei, ging ik vandaag meer groenten eten. Groenten bij het ontbijt is echter niet zo eenvoudig. Dus ik hou het voor de rest van de dag. Maar blijf zeker volgen, want de groenten gaan in het rond vliegen in de keuken ! 

Middageten

• pitavlees
• sla
• komkommer
• paprika
• lente-ui
• mozzarella light
• pitabroodje

De groenten zijn gekomen, en ze staan hier op de foto. Ik heb een halve puntpaprika, een stuk komkommer in stukken gesneden. Ik heb wel wat zoetzure saus tussen mijn broodje gedaan, zodat het echt op pita leek. Junkfood, maar dan met meer groenten. 

Avondeten 

• sojascheuten
• paprika
• wokmie
• kipfilet

Ook het avondeten bevatte veel groenten. Ik had een kipfilet in stukjes gesneden en gebakken in een pan met olijfolie. Vervolgens heb ik er paprika en sojascheuten bij gedaan. Veel sojascheuten. 

 

Ik weet niet precies wat dat is met sojascheuten trouwens. Eens wordt er gezegd dat het goed is, erna wordt er gezegd dat je het niet mag eten. Ik voelde me echter niet ziek na het eten van sojascheuten. Maar dan ook, mensen voelen zich niet slecht door een trekje te nemen van een sigaret. Als het schadelijk is, heeft het direct effect, maar je voelt het pas later. Dus nee, ik zeg niet dat roken niet ongezond is. Ik zeg dat roken het lichaam kapot maakt. Dus godzijdank, dat ik niet rook. Ik probeer mijn gezondheid zo serieus mogelijk te nemen. Want dit lichaam moet nog zeker vijftig jaar mee. Liever gezond dan! Kijk, daar is mijn spirit terug. Mijn spirit dat ik dit doe voor de rest van mijn leven. De spirit dat ik het serieus neem, dat ik moet gezond eten om gezond te zijn, en dat ik moet bewegen, om soepel te blijven. Dat ik niet mag roken, omdat het slecht is (ik rook niet). Dat ik niet te veel mag drinken, want ook dat is schadelijk. Maar alles met mate. Mate is de kern. 

 

Ik had gerust ook prediker kunnen worden, als ik had gewild. 

 

Motivatie 

Omdat ik net (wanneer ik dit schrijf) weer terug bedenk waarvoor ik het allemaal doe, heb ik een liedje dat ook toepasselijk is. 

 

Ik probeer zo vrij mogelijk te leven, mijn eigen ding te doen zonder de ander te schaden, maar niet te perfect in het rijtje te lopen. Iedereen slentert altijd als ie in de rij loopt, ik wil lopen en vrij zijn en gaan voor wat ik bedoeld ben. Dat klinkt wat vaag. 

 

Ik wil gaan voor mijn doel! Ongeacht wie mij tegenhoudt, ik wil doen wat ik me voorgehouden had. 

 

Daarom het liedje Wild Animals van The Cat Empire! Don't let them kill the wild animals inside of you. 

 

 

The Cat Empire is trouwens de ideale muziekgroep om te luisteren als je een dipje hebt en terug je dansschoenen wilt aandoen.  

Dag 123

Dag 123 was er eentje met technische mankementen. Bij gebrek aan fotografisch materiaal, ga ik proberen zo interessant en smakelijk mogelijk te beschrijven hoe vandaag was. 

De ochtend vroeg om een steuntje in de rug, een mentaal hulpje om de dag door te komen. Niet voor mij, maar voor mijn vriendin die nood had aan een ontbijt dat je hersenen zo doet stokken, dat je niet meer kan denken. 

Inderdaad. 

Ik ga me zelfs niet excuseren voor dit ontbijt. Pannenkoeken met chocoladesaus en ijs zijn een uitzondering die de regel bevestigd: Je kan de dag niet zonder ontbijt starten. Hoe gezonder hoe beter, maar hoe meer suiker hoe minder je denkt. Denken was vandaag niet aan de orde. 

En daarom hebben we pannenkoeken gegeten. Onze magen waren aan het klagen, maar screw them. Pannenkoeken als ontbijt is het beste wat er is. 

Middageten 

Het middageten was beter. Het middageten was brood met kipfilet, heel braaf. Heel ingehouden en integer, om het ontbijt verder te doen zakken. 

Avondeten  

Zoals de dag gestart is, is de dag geëindigd. Met te veel. 

Pizza? Ja, een pizza met artisjok, ham, champignons & olijven. Quattro stagioni zoiets heet het? Veel te lekker. I'm so sorry. Nee, eigenlijk niet. Pizza is freaking awesome. Het is alleen niet de kant die ik wou uitgaan in de laatste weken van mijn challenge. Maar ik maak het goed. Ik weet nog niet hoe, maar ik maak het goed...

En die laatste afbeelding wordt de motivatie die ik zal volgen. Kijk maar eens naar de groenten die zullen verschijnen op de blog!

 

Dag 122

Ontbijt

Droge cruesli met gedroogd fruit & noten. Ik had geen yoghurt & er melk onder doen zou echt niet lekker geweest zijn, want ik ben geen melkdrinker. 

Maar het was droog, 't is echt geen aanrader het zonder yoghurt of melk te eten. Als het niet anders kan, kan je het altijd nog doen. Dit was roeien met de riemen die ik had. Ik kon er moeilijk mayonaise onder doen (want hoe ranzig zou dat geweest zijn!).

Middageten

Ik had fantastische boterhammen gemaakt, met wat kaas en magere ham. Ik zou ze op de trein opeten, het zonnetje scheen en het zou een mooie dag worden. En toen ik op de trein zat besefte ik dat de boterhammen nog thuis op het aanrecht lagen.

In plaats daarvan heb ik een broodje met gerookte zalm & philadelphia gegeten. Er zaten verse groentjes tussen, wat natuurlijk een pluspunt was (want mijn boterhammen waren gewone boterhammen geweest). Soms is iets vergeten niet erg.

Avondeten

Gaan uiteten is altijd moeilijk, want er staan zoveel lekkere dingen op een kaart. Pasta's, frietjes, steak,... Ik ben naar de slaatjes gegaan, en heb gekozen voor een Caesarsalade met kip. 

Om het helemaal interessant te maken: Wist je waarvan de naam Caesarsalade komt? Ik zou het al vreemd gevonden hebben als Julius salade at met croutons. En daar komt het dus ook helemaal niet van. 

Ik citeer van Wikipedia:

"De caesarsalade is genoemd naar Caesar Cardini (1896–1956), een hotel- en restauranteigenaar en chef-kok van Italiaanse afkomst, die in San Diego woonde en in Tijuana in Mexico werkte. Hij vernoemde de salade naar zichzelf (de naam heeft dus niets te maken met Julius Caesar). Deze salade is erg populair in de Verenigde Staten."

En wat zeggen we dan: Dank u wel, Michelle, voor de interessante informatie! Weer een nutteloos weetje waarmee je iemand kan verrijken!

Caesarsalade smaakte, het is een rijke maaltijdsalade, omdat er ook kaas & croutons in zitten. En drie stukjes fruit.  

Met dank aan Bart trouwens, die me er op wees mijn bord om te draaien zodat het op de foto stond. 

Motivatie

Na het uiteten gaan, hebben we naar the Hobbit - Desolation of Smaug, gekeken. Ik vond het een langdradige film, omdat het boek echt klein is en de film uitgemolken. Alsnog vond ik het een mooie film, daar niet van. 

Het boek vond ik daarentegen toffer. Waarom? Omdat Bilbo in het boek continu zeurt en zaagt en honger heeft. Hij denkt minstens 20 keer in het boek over hoe heerlijk het zou zijn gewoon in zijn huisje te zijn met een luxe-ontbijtje. Hij heeft gelijk. 

Waarom motiveert dat mij? Ik heb absoluut geen reden. Ik vond het gewoon grappig, dat het boek van 'The Hobbit' bestaat uit een kleine held die continu honger heeft. En ik dacht dat ik alleen was.

Dag 121

Ontbijt 

• twee boterhammen
• boter
• ham (ik weet niet meer welke soort?)

Ik heb geen idee waarom mijn opsommingstekens een inspringing maken, de layout van de blog is het aan het opgeven. Zelfs blogger vindt dat ik te veel aan het doordrammen ben (en ik geef blogger volledig gelijk, want na 121 dagen kan ik niet begrijpen dat dit ook voor jullie interessant blijft).

 

Ik rooster nog steeds mijn brood, en dat zal ik ook niet snel laten vrees ik. Het zal nog wel even ook boterhammen blijven, gezien ik nog niet meteen naar de winkel ga. 

 

 

Middageten 

• pasta
• groene bonen
• paprika
• gestoomde kipfilet
• erwtjes

Ik had op de barbecue koude pasta gemaakt, waar nog een deel van over was. Ik had er gemaakt met erwtjes & boontjes, en dan wat olie erover gedaan zodat het niet aan elkaar ging plakken. 

Datzelfde heb ik ook gedaan met een pasta, waarin ik dan paprika heb gedaan. En deze pasta's heb ik deze middag nog wat gegeten, samen met wat gestoomde kippenblokjes.

Om extra kleur aan het bord toe te voegen, ik probeer nog steeds na te denken over de kleuren in mijn bord, heb ik er ook tomaatjes bij gesneden in partje. En koude pasta gaat altijd samen met tomaatjes. 

Fietsen! 

Fietsen is nog steeds iets wat ik graag doe, en ik heb een nieuwe fietsbel, dus het verloopt nu een pak veiliger. In alle eerlijkheid, moest ik altijd roepen als iemand op het fietspad stond omdat mijn bel niet werkte. En nu, na een eeuwigheid, heb ik een fietsbel die ze tot in Keulen horen rinkelen! 

Dat geheel terzijde, ben ik gefietst tot de stad en weer terug. Ik fiets met muziek met een beat zodat ik goed vooruit geraak. Vandaag was het onder andere Love Runs Out van One Republic. 

IJsje van de week 

Een yoghurtijsje (dat vetarm & suikervrij is), met aardbeien en oreo's: Zalig. Ik ben er zelf niet meer aan toegekomen om ijs te maken, gewoon omdat het de eerste twee keer wel oke was, maar ik vrees gewoon dat ik altijd te zure smaken zal overhouden als ik citrusijs wil maken. En mijn yoghurtijs smaakt nooit hetzelfde zoals de frozen yoghurt van in de stad. 

Maar ik ben blij met mijn ijsje per week-regeling. Ik kan er van op aan dat ik elke week een ijsje eet (zolang het weer het toestaat, want de afgelopen dagen is het niet echt zonnig geweest). 

Dit is ook een regeling die ik ga behouden. Zelfs na mijn blog, en als ik de pedalen dreig te verliezen. Dan ga ik gewoon denken aan de geweldige periode die ik al achter de rug heb. En één ijsje per week maakt het verschil (als je er anders drie of vier zou eten). 

Ik ben dit ijsje gaan eten met Sofie, de persoon die me van A tot Z steunt in mijn dieet (zelfs in de ijsjes). 

FITNESS 

Ik ben naar de fitness gegaan! Ik merk dat ik op een laag pitje train, maar ik train wel. Ik zou echt mezelf tot het uiterste willen drijven, maar dat gaat niet altijd. 

Ik heb het gevoel dat ik vandaag aan het afratelen ben in mijn blog. Nee, ken je dat gevoel van 'OKE, NU DOEN WE HET' en dat je echt ook knalt tot het pijn doet? Dat zoek ik weer. Die drive, die passie. Die zelfpijnigende heerlijkheid van zure spieren. Ik moet alleen mijn gedacht er naar kunnen zetten, en dat is het. Maar dat is niet eenvoudig. 

Alle goede voornemens zijn er, ze moeten alleen naar buiten komen.

Avondeten 

• quinoa
• zalmfilet
• spinazie
• Parmezaanse kaas 

Na de fitness ging ik voor de ideale maaltijd. Of dat beeld ik me in, ik denk gewoon dat ik goed bezig ben. Ik heb quinoa gekookt, spinazie (uit de diepvries, zonder room) in een pan gegooid en daar stukken zalm onder geroerd. Ik heb alles flink afgekruid met peper.

 

Uiteindelijk heb ik alles samen gegooid in één pan en nog wat laten pruttelen op een vuurtje. Daar wat Parmezaanse kaas over (dat zorgt ook voor een zoutere smaak, maar ook iets zachter doordat de kaas smeuïg wordt, ondanks zijn kleine korrel).

Motivatie 

Ik wil eerst even kaderen hoe ik er aan gekomen ben. Kwestie van mijn reputatie ook op het internet wat te behouden.

Maar, dus. Ik luister heel graag naar muziek (daarom dat ik ook zo graag liedjes deel). En ik klik bij YouTube altijd door en door en door, of ik laat zo een bestaande afspeellijst gewoon afspelen. Ik moest er alvast heel hard mee lachen.

Real Girls Eat Cake. En ik heb echt gelachen. Gewoon omdat ik het ook geen goed nummer vind, maar het is te grappig. 

Luister het gewoon.