Michelle

Hallo! Ik ben Michelle, 23 jaar en ik ben van Hasselt, stad van de Smaak.

Dit ben ik (rechts) , samen met Nicky.
Ik hou ervan om spannende boeken te lezen, een terrasje te doen met vrienden, schrijven, verenigingsleven en uitgaan. Ik lach graag, luister muziek en gezelligheid is mijn ding.  Ik geniet van ellenlange gesprekken, nieuwe plekjes in België ontdekken en fijn gaan uiteten met vrienden en familie. Ik kook ontzettend graag en probeer graag nieuwe dingen uit in de keuken, ook al zijn de resultaten niet altijd even schitterend. 

Ik hou minder van sporten, zweten, lopen en nog maar denken aan inspanningen te doen. Ik krijg rillingen als ik er aan denk om te moeten joggen, ik haat het als mijn t-shirt tegen mijn lijf plakt. En laat dat nu net zijn waar ik verandering in wil brengen! 

Het gezellige tafelen en de hekel aan sporten, heeft er voor gezorgd dat ik nooit echt slank ben geweest. Ik kom dan ook uit een gezin waar eten als belangrijk wordt beschouwd, en soms is het leven om te eten. In plaats van eten om te leven. 

In juli 2012 vond ik dat het genoeg was. De weegschaal bracht me aan het huilen, en ook mijn omgeving begon aan te geven dat het zo niet verder kon. Op een zonnige ochtend ben ik toen begonnen met een lange weg. Via de methode van Weight Watchers ben ik toen in een half jaar 20 kilo afgevallen. Iets waar ik enorm trots op was. Ik droeg kleedjes, kreeg vele complimentjes, en ik dacht dat ik eindelijk de klik gemaakt had. Maar door mijn euforie begon ik te slabakken, dacht ik dat ik me 'dat ene wel extra mocht gunnen'. 

Maar dat ene werd ook het andere, werd overdadig en mijn dieet schommelde tussen een week opletten, een week mezelf laten gaan. Ik kreeg me niet meer herpakt, hoe vaak ik ook dacht 'nu gaat het lukken'. 

Dat is bijna twee jaar geleden. Ik ben intussen weer wat gewicht bijgekomen, gelukkig niet veel, maar ik wil verder zetten waar ik toen gestopt ben. Ik wil dit gevecht voor eens en voor altijd eindigen. Ik wil streven naar een gezond gewicht, een gezond lichaam en een gezonde levensstijl. 

Waarom ik dit allemaal online zet, is voor mij simpel: Ik kan het niet alleen. Op dit vlak is sociale media mijn ideale uitlaatklep. In de eerste plaats weet iedereen dat ik bezig ben met een dieet, wat het vaak op voorhand al makkelijker maakt. Ik krijg geen teleurgestelde blikken als ik een stuk taart of een zak chips weiger op een feestje, in plaats daarvan krijg ik begrip omdat ik die wilskracht heb. Mensen dringen niet langer aan om me iets toe te schuiven, want één glaasje cava kan geen kwaad? 

Als ik kijk naar alle reacties die ik al heb gehad, zowel in mijn blog als op Facebook als via andere fora,... Dat is hartverwarmend. Als ik kijk hoeveel andere jongeren (zowel meisjes, als jongens) struikelen over hun gewicht of hun uiterlijk, dan weet ik dat ik niet alleen ben. De tips die binnenkomen, neem ik met beide handen aan.

En ik hoop oprecht, dat ik over 147 dagen kan zeggen, wel: Hier is een voor foto, en een na foto. En dat het verschil opmerkelijk zal zijn. Dat ik spontaan op mijn fiets spring, in plaats van bus uren op te zoeken. Dat ik op restaurant zelfs niet moet aarzelen, omdat ik de juiste keuze kan maken zonder te snakken naar die friet videe. 

Naast alle aanmoedigingen, heb ik het ook al enkele keren gezien dat mensen het niet geloven dat ik het kan. Dat ze twijfelachtig zijn, dat ze wat lachen. Once a fatty, always a fatty. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten