Mijn geluksnummer op de loopband deze week was 7.2 kilometer per uur. Met die snelheid heb ik 2,5 kilometer gelopen. En voor de eerste keer in mijn leven ook genoten van het lopen!
Het is dan natuurlijk ook geen toeval dat ik 7.2 kilo ben afgevallen, want geluksnummers moeten ergens voor dienen! Ik ben heel erg trots op mezelf en blij dat ik al die kilo's al kwijt ben.
Maar, met de vreugde van dat verlies, heb ik nog steeds het besef dat ik een hele weg te gaan heb. Mijn 147 dagen zullen niet voldoende zijn om mijn einddoel te bereiken, maar ze zullen wel het grootste deel al goed maken.
Dus we blijven gaan, we blijven fitnessen, we blijven gezond eten, we blijven dag in dag uit bezig zijn met gezondheid. En ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik het soms mis om schaamteloos te kunnen schransen. Soms zou ik gewoon het ene na het andere willen eten waar ik goesting in heb en niet wat gezond is... Ik heb mijn blog publiek gemaakt om die schranspartijen tegen te gaan. Ik wil hier niet opbiechten dat ik zoveel heb gegeten dat ik dacht dat ik zou ontploffen. En soms ga ik uitspattingen hebben, zoals op een picknick waar te veel aanbod is. Of op een familiefeest waar én cava én taart én hapjes zijn.
Maar ik wil nooit meer terug naar de pijn die ik voelde in mijn lijf omdat ik zoveel zwaarder was. Ik zei het eerder en ik zeg het opnieuw: Ik kom van ver en ik moet nog veel afvallen, maar ik voel al zoveel verschil in mijn lijf... Niet normaal! Ik zou eens een dag moeten rondlopen met de kilo's die ik ben afgevallen in een rugzak. Ik denk dat ik nog niet voor de helft besef welk verschil dat al uitmaakt. Dus we blijven doordoen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten