Dag 10

In een dieet (en zeker in een dat nog 137 dagen gaat duren), moet je zorgen dat je er niet alleen voor staat. Steun van vrienden en familie is belangrijk, want het opgeven is een pak makkelijker dan doorzetten.

Maar wat ikzelf nog belangrijker acht, is dat je je eigen beste bondgenoot kan zijn. Ja, ik vind het rot van mezelf dat ik het zover heb laten komen. En ik ben een kieken dat ik niet eerder wat meer heb doorgezet. Maar ik verwijt mezelf niets. Elke ochtend die ik opnieuw met frisse moed begin, geef ik mezelf een schouderklopje. En ik zeg mezelf 'Ge kunt dat!' Ik geef mezelf de ruimte om fouten te maken, maar boos worden, nee. Dus ook vandaag, toen ik mijn wekker verkeerd gezet had en me moest haasten om nog een laatste keer op school te geraken, en ik me moest haasten met het ontbijt, ook toen vloekte ik niet op mezelf. Ik ademde eens in en eens uit, en begon mijn dag in alle rust. 

Ontbijt 

• versgeperst fruitsap
• halve appelsien
• stokbrood
• smeerboter
• filet de saxe

Ondanks mijn tijdsgebrek, heb ik anderhalve appelsien geperst voor vers fruitsap, en een broodje gesmeerd. En uiteindelijk gaat het allemaal snel als het nodig is.

Deze morgen scheen de zon ook nog. Dan gaat alles beter. 

Tussendoortje

Een sappige nectarine!

Middageten 

Deze middag ging ik uiteten met klasgenoten, om een lange samenwerking in schoonheid af te sluiten. Dit was ook min of meer onafgesproken, dus zat ik ineens met een menukaart in de hand en een hoofd dat heel snel moest denken. Want vanavond ga ik ook naar vriendinnen die graag lekker eten. 

Alles op de kaart leek aantrekkelijk, dus ik had al beslist voor mezelf dat ik enkel tussen de salades mocht kiezen. Het werd er eentje met gerookte zalm. Het was een volledige salade, met ook kleine schijfjes meloen. Heerlijk fris! 








Just keep going  
Dankzij een vriend die de kortere weg wist, hebben we een pak langer gewandeld dan nodig was. Maar ik was er niet rouwig om, want door het regenweer had ik een lange fietstocht niet kunnen doen. Het was Studentenregatta in Diepenbeek, een roeiwedstrijd waarbij ook een evenement georganiseerd wordt. Het weer was verschrikkelijk, de sfeer gelukkig een pak beter.

Veel te veel eten 
Na de regatta mochten we bij een vriendin gaan eten, eentje waar je nooit zonder honger weg gaat.  Ik had al op voorhand laten weten dat ik meloen zou meenemen, omdat we thuis te veel hadden liggen. Zij had parmaham gekocht, om erbij te eten. Ik had zo goed en zo kwaad mogelijk geprobeerd om het vetrandje van de ham af te peuteren, maar bij parmaham is dat echt een rotklusje.

En niet enkel meloen met parmaham, maar ook toastjes met préparé en vleessla, kerstomaatjes, mini-mozzarella, toast met gerookte zalm en brie (oh god so delicious!) en kleine tasjes soep! Even voor de duidelijkheid ook: We waren met vijf, niet met ons twee.

Way too much, maar zo erg moeilijk om nee tegen te zeggen. Ik heb er echt op gelet zoveel mogelijk naar de kant van de kerstomaatjes te grijpen, maar natuurlijk heb ik ook toastjes gegeten, en toast met brie en zalm. Dat wordt morgen zweten! 

De enige goede keuze die ik deze avond gemaakt heb, was om mijn eigen eten te voorzien. Dit was 'het aperitieven'. De dames gingen pizza bestellen nog, maar ik had een eigen pasta met dressing en salade gekocht, om toch maar een poging te doen de opgedane schade te beperken. 

De gekochte pasta was met een magere dressing, salade, komkommer, tomaat, een half ei, wat gekookte krieltjes. Al bij al nog niet de beste oplossing om het mee te doen. Maar ik zeg het u, morgen zal ik het uitzweten!

En misschien zal ik wel eens op mezelf vloeken, dat ik me heb laten gaan. Of dat ik beter had moeten weten. Maar ik ga evenzeer verder met mezelf aan te moedigen niet op te geven. Want dit soort avonden, de gezellige met vriendinnen, zullen altijd blijven. Dus ik kan leren om in het vervolg op te letten, of het mezelf zo kwalijk te nemen dat ik die avonden afsla. En zeg nu zelf, die laatste optie is absurd. Vanuit het thuisfront kan ik gezond zijn, zoveel als ik wil, maar ik ga niet overal het eten zelf kunnen bepalen. Dus ga ik samen met mijn paprikaplantjes, ook nog wat discipline bijkweken.