In een dieet (en zeker in een dat nog 137 dagen gaat duren), moet je zorgen dat je er niet alleen voor staat. Steun van vrienden en familie is belangrijk, want het opgeven is een pak makkelijker dan doorzetten.
Maar wat ikzelf nog belangrijker acht, is dat je je eigen beste bondgenoot kan zijn. Ja, ik vind het rot van mezelf dat ik het zover heb laten komen. En ik ben een kieken dat ik niet eerder wat meer heb doorgezet. Maar ik verwijt mezelf niets. Elke ochtend die ik opnieuw met frisse moed begin, geef ik mezelf een schouderklopje. En ik zeg mezelf 'Ge kunt dat!' Ik geef mezelf de ruimte om fouten te maken, maar boos worden, nee. Dus ook vandaag, toen ik mijn wekker verkeerd gezet had en me moest haasten om nog een laatste keer op school te geraken, en ik me moest haasten met het ontbijt, ook toen vloekte ik niet op mezelf. Ik ademde eens in en eens uit, en begon mijn dag in alle rust.
Ontbijt
- versgeperst fruitsap
- halve appelsien
- stokbrood
- smeerboter
- filet de saxe

Deze morgen scheen de zon ook nog. Dan gaat alles beter.
Tussendoortje
Een sappige nectarine!
Middageten
Deze middag ging ik uiteten met klasgenoten, om een lange samenwerking in schoonheid af te sluiten. Dit was ook min of meer onafgesproken, dus zat ik ineens met een menukaart in de hand en een hoofd dat heel snel moest denken. Want vanavond ga ik ook naar vriendinnen die graag lekker eten.

Just keep going
Dankzij een vriend die de kortere weg wist, hebben we een pak langer gewandeld dan nodig was. Maar ik was er niet rouwig om, want door het regenweer had ik een lange fietstocht niet kunnen doen. Het was Studentenregatta in Diepenbeek, een roeiwedstrijd waarbij ook een evenement georganiseerd wordt. Het weer was verschrikkelijk, de sfeer gelukkig een pak beter.
Veel te veel eten


Way too much, maar zo erg moeilijk om nee tegen te zeggen. Ik heb er echt op gelet zoveel mogelijk naar de kant van de kerstomaatjes te grijpen, maar natuurlijk heb ik ook toastjes gegeten, en toast met brie en zalm. Dat wordt morgen zweten!

De gekochte pasta was met een magere dressing, salade, komkommer, tomaat, een half ei, wat gekookte krieltjes. Al bij al nog niet de beste oplossing om het mee te doen. Maar ik zeg het u, morgen zal ik het uitzweten!
En misschien zal ik wel eens op mezelf vloeken, dat ik me heb laten gaan. Of dat ik beter had moeten weten. Maar ik ga evenzeer verder met mezelf aan te moedigen niet op te geven. Want dit soort avonden, de gezellige met vriendinnen, zullen altijd blijven. Dus ik kan leren om in het vervolg op te letten, of het mezelf zo kwalijk te nemen dat ik die avonden afsla. En zeg nu zelf, die laatste optie is absurd. Vanuit het thuisfront kan ik gezond zijn, zoveel als ik wil, maar ik ga niet overal het eten zelf kunnen bepalen. Dus ga ik samen met mijn paprikaplantjes, ook nog wat discipline bijkweken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten