Ik heb tegen beter weten in me toch gewogen, en héééé, guess what!, goed nieuws. Maar ik ga het spannend houden voor maandag. Ik moet denken aan mijn leescijfers.
Ontbijt
- 3 knäckebröd
- smeerboter
- magere ham
- druiven
Ik ben een boek aan het lezen over de voedselindustrie, en de hele psychologie achter overeten. Er zijn drie dingen die mensen aantrekken in eten, namelijk zout, suiker & vet. Om daar mee aan de slag te gaan, maar op een gezonde manier, heb ik mijn eigen zout-suiker-vet ontbijt.
Smeerboter is vet, magere ham is zout & druiven zijn zoet. Ik ga wanneer ik het boek uit heb, de kernpunten eruit formuleren. Ik denk dat het iets is waar je zeker mee aan de slag kan. Ook op het vlak van 'nee' zeggen en wilskracht. Ik heb nog een deel pagina's te gaan, maar je leest er binnenkort meer over.
Middageten
- sla
- tomaten
- paprikaolie
- fetakaas
- rode ui
- komkommer
- oregano
- spek
Maar tomaten, rode ui en fetakaas lijken me toch sterke starters voor een Griekse salade te maken. Ik ben zuinig geweest met de olie die ik heb gebruikt, omdat zowel het spek als de feta ook vet bevatten.
Het spek heb ik in de microgolfoven gemaakt. Ik heb het op twee blaadjes keukenrol gelegd, en anderhalve minuut op laten staan. Het vet was ingetrokken in het keukenpapier, het spek was gaar en ik had geen afwas!
Avondeten
- 100 gram zalmfilet
- 100 gram pasta
- meloen
- nectarine
- mango-azijn
Ik had linguini gekookt, en er vervolgens wat mango-azijn onder gedaan. Ik had de pasta weer op het vuur gezet (met een beetje olijfolie om niet aan te branden), en er vervolgens de zalm in blokjes onder geroerd. Zalm is heel snel klaar en is al gaar bij het minste beetje hitte. De zalm had ik alleen met peper gekruid. Ik gebruik nog steeds geen zout. Als finishing touch had ik er kleine blokjes nectarine onder geroerd. Meloen sierde de zijkant van mijn bord, die had ik dus niet mee gewarmd.
Het was een zoetzure pasta geworden, en ik hoewel ik lees dat het combineren van koolhydraten met fruit niet zo goed is (iets met gisting?), vind ik het wel fijn om eens op een andere manier te eten. Ik heb ook niet het gevoel gehad dat ik aan het sterven was.. Dus het zat wel goed!
Ik heb driekwart van het eten op het bord gegeten, het laatste kwartje wou ik houden voor na de fitness, als ik nog honger zou hebben.
A funeral for my fat
Ik heb vandaag een ceremonie gehouden om afscheid te nemen van mijn vet. Het heette: Kill it at the gym. Ik ben in de fitness direct naar de loopband gewandeld. Ik had mijn doel als 20 minuten ingesteld, en ik ben beginnen wandelen. Na een minuut of wat had ik een lekkere beat spelen met muziek en versnelde ik mijn pas, tot ik begon te lopen.
In mijn vorige post zei ik nog hoe vier minuten een prestatie was. Vandaag heb ik méér dan 10 minuten aan één stuk door gelopen. Het ene goede liedje na het andere speelde in mijn afspeellijst en ik kon niet anders dan doorlopen. Ik voelde dat het goed zit. En toch wou ik bij minuut 4 vertragen.
Ik had eerder die week een gesprek gehad met Jorim, een van mijn grootste & meest enthousiaste supporters (heey Jorim, ik weet dat je dit leest, dit is een eerbetoon!). Hij stelde me voor de Dodentocht mee te wandelen dit jaar, waarop ik zei 'nee joh, ik moet daar voor trainen.' Ik kreeg toen het antwoord: Het is vooral mentaal, niet zo zeer lichamelijk.
Het is alsof je een knop omdraait. En ik dacht, met de woorden van Jorim in mijn achterhoofd, als dit een mentale uitdaging is, dan ga ik vijf minuten lopen. Toen de display van de loopband 4:56 aangaf dacht ik: 'Hell yeah, ik loop er zes!' En ik liep er zes, ik liep er zeven, ik liep er zelfs meer dan 10. Aan één stuk door. Ik had een vast tempo, 7,2 kilometer per uur, mijn ademhaling was vrij stabiel. Ik pufte wel, ik zuchtte wel, en het zweet liep over mijn wimpers recht in mijn ogen en langs mijn wangen en mijn bril gleed van mijn neus, maar ik bleef lopen.
Ik kan niet zeggen hoezeer deze lichamelijke uitdaging soms een kwestie is van 'stop met te zeggen dat je iets niet kan, en doe het gewoon'. Merci, Jorim. Ik meen het.
Ik heb nog andere cardio-toestellen gedaan, ik heb een circuit gedaan van krachttoestellen. Ik heb bijna twee uur alles gegeven. En ik leef nog. Harder dan ooit.
Daarom praat ik in mijn blog niet alleen over het eten dat ik eet. Ik praat ook over hoe ik me voel. Ik denk dat het belangrijk is te beseffen dat ik het soms heel erg moeilijk heb, en ik denk dat het maar eerlijk is de triestere momenten ook te formuleren. In dieetboeken lees je enkel verheerlijkte succesverhalen. Ik zeg dat mijn pad ook al vele tranen gekend heeft, vele dipjes en vele frustraties. Maar boven alles: Veel doorzettingsvermogen. Yes, we can.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten